ชื่อภาพ : จึงหลงตัวตน 1”
เทคนิค : วิดีโอ โปรเจกเตอร์ 2 จอ บนผนังห้องนิทรรศการ
ขนาด : ความยาว 3 นาที
แนวคิด
วิทยานิพนธ์ต้องการสะท้อนภาพวิถีแนวคิดของเยาวชนและผู้คนบางกลุ่มของสังคมไทย มาประกอบเรียงร้อยกับเนื้อหาสภาพแวดล้อมความจริง เช่น การชอบถ่ายรูปตนเอง (Selfie) แล้วนำมาเผยแพร่กันอย่างเปิดเผย มีทั้งเรื่องดีและไม่ดี เพื่อสร้างภาพลักษณ์ให้เป็นที่ยอมรับ เป็นที่นิยมชมชอบผ่านสื่อสังคม (Social Media) จนมีผู้คนเข้าไปเห็นแล้วชื่นชอบ บางคนผิดหวังกับผลตอบรับทางสังคมจนขาดความมั่นใจ และหันไปพึ่งพาการศัลยกรรมผ่าตัดเสริมความงามจนมากเกินไป และสิ่งที่น่ากังวลแทนเยาวชนไทย คือการอวดรูปร่างตัวเองในอิริยาบถที่อนาจาร จนกลายเป็นคนดังชั่วข้ามคืน
ผู้วิจัยได้นำข้อมูลที่ได้รับมาผนวกกับประสบการณ์ตรงที่ได้มีส่วนรับรู้ และได้สัมผัสกับกิจกรรมทางสังคมของสื่อสังคมออนไลน์ในเนื้อหาหลายรูปแบบ มาวิเคราะห์ถึงผลกระทบต่อบริบททางสังคมในสภาวการณ์ปัจจุบัน ลำดับเหตุการณ์เรื่องราวผสมผสานก่อให้เกิดมิติแห่งมายา ที่ถูกขับเคลื่อนด้วยสื่อด้วยทางเทคโนโลยี ผสมผสานกับการจัดวางศิลปะเพื่อสอดคล้องกับพื้นที่ จนได้เป็นผลงานศิลปกรรมในโครงการนี้จำนวน 4 ชิ้น โดยนำเสนอด้วยวิธีการฉายเข้าผนังห้องนิทรรศการขนาด 6 x 12 เมตร ด้วยเครื่องฉายโปรเจคเตอร์ต่อภาพกันจำนวนสองเครื่อง ซึ่งผลงานแต่ละชิ้นจะมีความยาวชิ้นละ 3 นาที ผลงานรวมทั้งหมดจึงมีความยาว 12 นาที
ผลงานสร้างด้วยสื่อภาพเคลื่อนไหว แสดงการเคลื่อนที่ของรูปทรงทางธรรมชาติ และรูปทรงที่ถูกออกแบบโดยจินตนาการ ให้เกิดมิติในเชิงซ้อน สร้างความรู้สึกการเป็นส่วนร่วมในเรื่องราวของภาพภายใต้ความลวง สร้างเป็นมายาจากเรือนร่างมนุษย์ที่ถูกตัดทอนให้เหลือเพียงรูปสัญลักษ์ทางแนวคิด ส่งผลสะเทือนอารมณ์รู้สึกที่แฝงด้วยความหมิ่นเหม่ เสียดสี เชื่อมโยงผ่านห้วงกาลเวลาของการแปรเปลี่ยนรูปทรงในภาพจากมโนทัศน์ และจินตนาการถึงผลลัพธ์ที่ซ่อนเร้นอยู่ภายในทัศนะของรูปแบบผลงานในโครงการนี้
ภาพผลงาน
ชื่อภาพ : จึงหลงตัวตน 2”
เทคนิค : วิดีโอ โปรเจกเตอร์ 2 จอ บนผนังห้องนิทรรศการ
ขนาด : ความยาว 3 นาที
ชื่อภาพ : ชอบโชว์ 1
เทคนิค : วิดีโอ โปรเจกเตอร์ 2 จอ บนผนังห้องนิทรรศการ
ขนาด : ความยาว 3 นาที
ชื่อภาพ : ชอบโชว์ 2
เทคนิค : วิดีโอ โปรเจกเตอร์ 2 จอ บนผนังห้องนิทรรศการ
ขนาด : ความยาว 3 นาที